Kontrola podatkowa jest jednym z podstawowych narzędzi administracji skarbowej do weryfikowania prawidłowości rozliczeń podatnika. Jej efektem jest sporządzenie protokołu kontroli – dokumentu, który zawiera ustalenia organu podatkowego dotyczące badanych okresów i zdarzeń gospodarczych. Protokół nie jest jeszcze decyzją ani postanowieniem.

Protokół z kontroli podatkowej jest podstawowym dokumentem, w którym urzędnicy dokumentują cały przebieg kontroli oraz jej rezultaty. Zgodnie z art. 290 § 1 Ordynacji podatkowej, każda kontrola musi zostać udokumentowana, a dokumentowana jest w postaci sporządzanego przez organ protokołu.

Kontrola podatkowa to dla wielu przedsiębiorców sytuacja stresująca i niejednokrotnie budząca pytania o zakres uprawnień urzędników oraz obowiązki kontrolowanego. Jednym z najczęstszych dylematów jest to, czy podatnik ma obowiązek wpuścić kontrolującego do swojej siedziby i czy może odmówić wykonania pewnych czynności.

Współczesne realia gospodarcze stawiają przed przedsiębiorcami wiele wyzwań, wśród których szczególne miejsce zajmuje konieczność dostosowania się do licznych obowiązków prawnych oraz ryzyko przeprowadzenia kontroli przez organy państwowe. W ostatnich latach można zaobserwować wyraźny wzrost liczby oraz intensywności kontroli podatkowych.

Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki kapitałowej, szczególnie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, postrzegane jest jako sposób na ograniczenie osobistej odpowiedzialności za zobowiązania firmy. Jednak to złudne poczucie bezpieczeństwa może szybko zniknąć, gdy do gry wejdą przepisy o odpowiedzialności członków zarządu.

Fundacje rodzinne zyskały w Polsce popularność jako narzędzie do zarządzania majątkiem i sukcesją międzypokoleniową, zapewniając ciągłość prowadzenia biznesu i ochronę dorobku rodzinnego. W ostatnim czasie fundacje rodzinne szybko znalazły się w polu zainteresowania nie tylko przedsiębiorców i doradców prawnych, ale również organów państwowych, w tym fiskusa.

W polskim systemie prawa podatkowego od kilku lat funkcjonuje zasada in dubio pro tributario, czyli rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości co do treści przepisów na korzyść podatnika. Została ona wprowadzona do Ordynacji podatkowej w 2016 roku (art. 2a) i miała stanowić istotny element ochrony praw podatników. Do tej pory jednak

Czynności sprawdzające stanowią obecnie jedno z najczęściej wykorzystywanych narzędzi przez administrację skarbową w Polsce. W 2024 roku zyskały one na znaczeniu, zarówno ze względu na swoją elastyczność, jak i rosnącą liczbę przypadków, w których stanowią pierwszy etap kontaktu fiskusa z podatnikiem. Przepisy Ordynacji podatkowej, a konkretnie art. 272, wskazują, że

Ministerstwo Finansów przedstawiło projekt nowelizacji Ordynacji podatkowej oraz wybranych ustaw podatkowych, koncentrując się na dwóch obszarach budzących kontrowersje i wątpliwości praktyczne: raportowaniu schematów podatkowych (MDR) oraz przedawnieniu zobowiązań podatkowych. Mimo wcześniejszych zapowiedzi uproszczeń, projekt niesie ze sobą raczej zaostrzenie obowiązków po stronie podatników oraz rozszerzenie kompetencji organów podatkowych.

Dokumentacja księgowa stanowi podstawę prawidłowego rozliczania się podatników z fiskusem. Jej rzetelność, spójność i kompletność są warunkiem uniknięcia nie tylko błędów w rozliczeniach, ale także potencjalnych problemów w przypadku kontroli podatkowej.

W 2024 roku kontrole podatkowe w Polsce wykazały pewne istotne trendy. Organy podatkowe skupiły się w szczególności na głównych podatkach: VAT, PIT i CIT, które wciąż stanowią podstawowe źródła dochodów budżetowych. Jednym z najbardziej kontrolowanych obszarów był VAT, który pozostaje jednym z kluczowych podatków dla fiskusa.

W dynamicznie zmieniającym się środowisku prawnym i podatkowym przedsiębiorcy muszą stawiać czoła wielu wyzwaniom. Przepisy podlegają częstym nowelizacjom, a ich nieprzestrzeganie może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych i prawnych. W takich warunkach zapewnienie compliance prawno-podatkowego staje się nie tylko wsparciem.